O książce: rok / Bella spaceruje po lesie pośród mrozu. Skrzypi śnieg, zaczyna się wieczór. Styn zebrała loki w pęczki, błękit opada na jej szczupłe ramiona. Sosny biją w oczekiwaniu na zamieć, kula słońca rozpływa się we mgle... Bella tchnie na swoje blade dłonie, po czym ponownie chowa ją do kosza. Z kosza, gdzie jest wierzba i chrust, słychać marudzenie, potem długie łkanie; szal wycięto w rany z bruzd, lipy obsypano korą brzozową.